در چند سخنرانی اخیر آیت الله خامنه ای از جمله صحبت های دیروز ایشان در جمع فرماندهان سپاه می شود نشانه های امیدوار کننده ای از تغییر سیاستهایی که عموم کارشناسان برای کشور مخرب می دانستند را دید. چه ایشان به شرایط بغرنج کشور در عرصه بین الملی آگاه تر و به درد رنجی که مردم وارد می شود حساس شده باشند، چه ایشان فرصت ويژه ای که حاصل نیاز فوری و البته موقت دولت فعلی آمریکا به حل کردن مسئله ایران را خوب رصد کرده باشند، چه ایشان سعی کرده باشند به گرایش اکثریت مردم در حل مشکلات کشور خصوصا در سیاست خارجی که در انتخابات ریاست جمهوری بین آقای جلیلی و روحانی خود را نشان داد احترام بگذارند، هر کدام یک از اینها باشد اتفاق مبارکی است.
یکی از چیزهای که سعی کرده ام از میرحسین یاد بگیرم این است که منتقد یا مدافع سیاستی بودن را با اشخاص گره نزنم. بلکه هر کسی اگر کار درست انجام می دهد ازش دفاع کنم واگر وسعی هست کمک. هر کسی هم که ضربه می زند به کشور از او انتقاد کنم اگر توانی هست ایستادگی در مقابلش.
آیت الله خامنه ای در مواجه با اعتراض ما از موضع عدالت خارج شد. اما مگر یکی از خواسته و اعتراضهای ما همین سیاست خارجی ماجرا جویانه و غیر کارشناسی نبود. اگر الان ایشان تصمیم گرفته اند روند را اصلاح کنند یا با روندی که مردم در انتخابات به آن رای داده اند همراهی کنند چرا در حمایت کردن از ایشان به خاطر دلخوری هایمان تردید کنیم؟
سیاست خارجی غلط بیشتر ضربه را به کشورمان زده است به تبع این تغییر مناسبات ما با جهان اساسی ترین گام برای تغییر وضعیت مردم است. بی شک هر کسی بتواند گام مثبتی در دور کردن ما از جنگ و تعارض های پرهزینه بر دارد و مسائل ما با کشورهای قدرتند را حل کند قهرمان این ملت خواهد شد. اما یکی از سختی های کار آیت الله خامنه ای طرفداران دو آتشه خود ایشان هستند. آنقدر در این سالها عده از نزدیکان ایشان و البته متاسفانه گاهی خود ایشان مواضع تند گرفته اند که حتی به نظر می رسد حرف از دیپلماسی و تکنیک های مختلف آن زدن برای آنها حکم جام زهر را دارد. می شود فهمید آیت الله خامنه ای از این ناحیه چه احساس فشاری می کند. اما در عین حال هم می شود امیدوار بود آیت الله خامنه ای شجاعت امام را داشته باشد و هر وقت فهمید که روندی برای کشور خسارت ایجاد می کند به تغییر رویه کمک کند. می شود خوش بین بود به اینکه ایشان به این گرایش پیدا کنند که بجای رهبر یک جناح سیاسی به جایگاه رهبر سیاسی یک کشور که گرایش های مختلف در آن حضور دارند و حتی بعضی از آنها گرایش خود ایشان را نمی پسنند ارتقا پیدا کنند.
حد و حدود گذاشتن برای حضور نیروهای نظامی از جمله سپاه در ورود به همه عرصه های، تاکید بر دیپلماسی و در صورت لزوم نرمش برای رد کردن کشور از شرایط سخت فراز های مهم و راهبردی صحبت های اخیر آیت الله خامنه هستند که حتی رسانه های طرفدار ایشان هم سعی کردند اینها را نادیده بگیرند و متاسفانه منتقدین هم آنطور که باید از آن دفاع نکردند. و این کار ایشان را برای تداوم این روند سخت می کند.
اما در سوی دیگر مطمئن هستم عموم مردم می فهمند سیاست هایی که روی کرامت و معیشتشان تاثیر می گذارد و آنها قضاوتی متفاوت از سیاست ورزی قبیله ای خواهند داشت چرا که برای آنها مشکلات عینیشان مهم است نه منافع قبیله سیاسی شان. و هرگز همراهی آیت الله خامنه ای با رئیس جمهوری برای حل مشکلات کشور با دولت های قدرتمند خارجی با دیپلماسی متفاوت را به نوشیدن جام زهر تعبیر نخواهند کرد. اگر هم جامی باشد این جامی که کام مردم را شیرین خواهد کرد بی شک جام شهد است.
نکته ای که دقت کردم ایشان در صحبت هایشان نرمش قهرمانه و سیاست های متفاوت را تنها به دیپلماسی خارجی محدود نکردند و به سیاست داخلی هم اشاره کردند. مهم ترین قدم گام در این زمینه به رسمیت شناختن بخشی از جامعه است که هم سلیقه و هم گرایش ایشان نیستند. نشانه اش رفع حصر از میرحسین موسوی، مهدی کروبی و زهرا رهنورد است. شرایط استثنایی است و موقعیت بی نظیری است برای پایان دادن به این شکاف. مطمئنن این قدم موضع ایشان و دولت را در عرصه جهانی تقویت خواهد کرد. و چه قهرمانی از نرمش در مقابل مردم پرشکوه تر. این گام حتما جایگاه ایشان را ارتقا خواهد داد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر